Outsourcing pracowniczy jest zjawiskiem nowym, które nie zostało do tej pory zdefiniowane w polskim prawie. Opiera się on na art. 231 Kodeksu pracy, który dotyczy przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę. Ten przepis wykorzystywany jest do formalnego „przeniesienia” pracowników z jednego podmiotu do drugiego, z tym, że przeniesieni pracownicy nadal wykonują tę samą pracę w tym samym miejscu i czasie, de facto na rzecz tego samego pracodawcy. Niektóre firmy dały się skusić i skorzystały z oferty podmiotów dokonujących takich operacji. Zachęcała do tego obietnica obniżenia pozapłacowych kosztów pracy, co jakoby miało być możliwe dzięki preferencjom, z jakich korzystały spółki outsourcingowe. W rzeczywistości cała „sztuczka” polegała na tym, że należne daniny publicznoprawne po prostu nie były za pracowników odprowadzane, pozbawiając ich prawa do korzystania ze świadczeń oraz uszczuplając wpływy podatkowe i składkowe.
Źródło: http://inforfk.pl/aktualnosci/348734
super