Instytucja upadłości konsumenckiej ma pomóc dłużnikowi, który przestał być wypłacalny. Polega na tym, że osoba zadłużona przestaje mieć zobowiązania. Nie dzieje się to jednak automatycznie w chwili ogłoszenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Na początku postępowania, zostaje powołany przez sąd upadłościowy syndyk (zarządca), który sprzeda majątek dłużnika (o ile jakikolwiek istnieje). Z uzyskanych środków zaspokoi w mniejszym lub większym stopniu wierzycieli. Następnie sąd zadecyduje o planie spłaty pozostałych, nie spłaconych wierzytelności (należności). Na dzień dzisiejszy plan spłaty obejmuje okres do lat 3. Plan spłaty jest realnym planem, który dłużnik jest w stanie wykonać, biorąc pod uwagę jego możliwości zarobkowe. Jeżeli dłużnik wywiązał się rzetelnie z planu spłaty, sąd umorzy pozostałe zobowiązania dłużnika.
Kto może ogłosić upadłość konsumencką
Upadłość konsumencką może ogłosić jedynie osoba fizyczna będąca konsumentem, natomiast osoba prowadząca działalność gospodarczą, lub choćby figurująca w CEiDG – nie może się starać o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Były przedsiębiorca „staje się konsumentem” – tj. może starać się o ogłoszenie upadłości konsumenckiej dopiero, gdy od dnia wyrejestrowania działalności z CEiDG upłynie rok czasu.
W przypadku byłego przedsiębiorcy występuje jedna szczególna okoliczność – Sąd bowiem w omawianym postępowaniu analizuje, czy obowiązek złożenia wniosku o upadłość przedsiębiorcy wystąpił w okresie 10 lat przed dniem zgłoszenia wniosku o upadłość konsumencką. Jest to jednak kwestia umowna, z którą można polemizować. W tym przedmiocie wystarczyłoby złożyć odpowiednie wyjaśnienia bądź dowody, np. o sprzedaży firmy.
Przepisy wymagają wskazania okoliczności, które uzasadniają wniosek. Należy więc zawrzeć opis wydarzeń lub zawartych umów, które doprowadziły do niewypłacalności. Aby je udowodnić, trzeba przedstawić odpowiednie dokumenty (np. odpis umowy kredytu czy zaświadczenie o chorobie) albo powołać świadków. W przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, aby możliwe było ogłoszenie ich upadłości, warunkiem jest to, aby niewypłacalność dłużnika nie była spowodowana umyślnym działaniem dłużnika lub jego rażącym niedbalstwem w tej kwestii.
Ustawa prawa upadłościowego
Art. 49121 ust. 1 prawa upadłościowego wymienia zobowiązania, które nie mogą zostać umorzone w ramach upadłości konsumenckiej. Wszelkie inne zobowiązania konsumenta mogą zostać umorzone, niezależnie od tego, czy powstały w związku z prowadzoną uprzednio działalnością gospodarczą, czy też stanowiły tzw. długi konsumenckie.
Ponieważ powołany przepis nie wymienia ani zaległych zobowiązań podatkowych, ani też nieuiszczonych składek na ZUS, należy przyjąć, że umorzenie długów obejmuje zarówno długi prywatne jak i publicznoprawne (w tym długi z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i podatki).
Reasumując, zobowiązania wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Urzędu Skarbowego, powstałe w toku prowadzonej wcześniej działalności gospodarczej, mogą zostać umorzone w ramach upadłości konsumenckiej.
Raz w roku – do końca kwietnia – osoba, wobec której ogłoszono upadłość, ma obowiązek składać sądowi sprawozdanie z wykonania planu spłaty wierzycieli za poprzedni rok kalendarzowy. Dołącza do niego kopię rocznego PIT. W sprawozdaniu upadły wykazuje osiągnięte przychody, spłacone kwoty oraz nabyte składniki majątkowe o wartości przekraczającej dwukrotność minimalnego wynagrodzenia. Po wykonaniu planu spłaty wierzycieli upadły może złożyć do sądu wniosek o umorzeniu niezaspokojonych zobowiązań upadłego oraz o zakończeniu postępowania upadłościowego.
Po ogłoszeniu upadłości konsumenckiej upadły może zawierać jedynie drobne umowy życia codziennego, jak np. zakupy żywności. Wykluczonym jest zawieranie przez Upadłego umów, które skutkowałyby zwiększeniem zadłużenia, w stopniu wpływającym na możliwość zaspokojenia dotychczasowych wierzycieli.
Podsumowując:
Koszt przeprowadzenia postępowania odnośnie upadłości konsumenckiej jest ustalany indywidualnie z Klientem, zależy od stopnia zaangażowania Kancelarii w sprawę.Jest to postępowanie szczególne, wymagające znacznego nakładu ze strony pełnomocnika. Przebieg tego postępowania ma następujące fazy:
I. Złożenie wniosku o upadłość konsumencką – poprawnie wypełniony wniosek, poparty załącznikami odnośnie problemów finansowych, stanowi podstawę do korzystnego dla nas orzeczenia Sądu.
II. Rozprawa – najczęściej jeden termin, na którym następuje słuchanie strony. W przeważającej większości przypadków, Sędzia ogłasza upadłość osoby z dniem ogłoszenia postanowienia.
III. Właściwe postępowanie upadłościowe prowadzone jest w przypadku wydania przez Sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości konsumenckiej. W jego toku dokonuje się:
– ustalenia składu i wartości masy upadłości, tj. majątku i dochodów upadłego konsumenta;
– sporządzenia listy wierzytelności;
– sprzedaży majątku upadłego i podziału uzyskanych w ten sposób środków między wierzycieli ujętych na liście wierzytelności, o ile upadły konsument posiada jakiś majątek;
Etap ostatni jest pomijany, jeżeli osobista sytuacja upadłego konsumenta w sposób oczywisty wskazuje, że nie byłby on zdolny do dokonania jakichkolwiek spłat w ramach Planu Spłaty Wierzycieli. W takim przypadku wydawane jest postanowienie o umorzeniu zobowiązań upadłego konsumenta bez ustalenia Planu Spłaty Wierzycieli.
W przypadku zakończenia postępowania upadłościowego, wszelkie postępowania wobec osoby zostają umorzone. Nadmieniam, iż Nasza Kancelaria posiada niezbędne doświadczenie co do przeprowadzania postępowania upadłościowego.
Zainteresował Cię ten temat?
Wyślij do nas swoje dane, a my skontaktujemy się z Tobą najszybciej jak będzie to możliwe.
Poznając Twoje potrzeby możemy udzielić Tobie profesjonalnej pomocy.