Prawo unijne a proces frankowy w Polsce – to temat warty szczególnej uwagi. W sprawach sądowych, a związanych z walutą franka szwajcarskiego zastosowanie orzecznictwa i prawodawstwa unijnego ma szczególne znaczenie. Polacy, jako szczególnie zainteresowani tą tematyką, toczą różnego rodzaju boje przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak również stanowią bodziec w ewentualnym tworzeniu prawodawstwa dotyczącego omawianej materii.
W sprawach prowadzonych przez Kancelarię na szczególną uwagę zasługuje treść dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady o numerze 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów.
Zgodnie z treścią Dyrektywy, „Definicja konsumenta powinna obejmować osoby fizyczne działające w celach niezwiązanych z ich działalnością handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub wykonywaniem wolnego zawodu. Jednakże w przypadku umów o podwójnym charakterze, gdy umowa zawierana jest w celach, które częściowo są związane z działalnością handlową danej osoby, a częściowo nie są z nią związane, a cel handlowy jest do tego stopnia ograniczony, że nie jest dominujący w ogólnym kontekście umowy, taka osoba również powinna być uznawana za konsumenta”. Oczywistym dla Powoda jest, iż preambuły nie mają mocy aktu prawa europejskiego, w którym są zamieszczone, to jednak pozwalają one na określenie towarzyszącego prawodawcy celu i mają niepośledni wpływ na wykładnię celowościową przepisów.
Ponadto, w sprawach frankowych istotne znaczenie mają przepisy Dyrektywa Rady 93/13/EWG, a w szczególności art. 3 oraz 4. Otóż w art. 3 stwierdza się:
1.Warunki umowy, które nie były indywidualnie negocjowane, mogą być uznane za nieuczciwe, jeśli stoją w sprzeczności z wymogami dobrej wiary, powodują znaczącą nierównowagę wynikających z umowy, praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta.
2.Warunki umowy zawsze zostaną uznane za niewynegocjowane indywidualnie, jeżeli zostały sporządzone wcześniej i konsument nie miał w związku z tym wpływu na ich treść, zwłaszcza jeśli zostały przedstawione konsumentowi w formie uprzednio sformułowanej umowy standardowej.
Fakt, że niektóre aspekty warunku lub jeden szczególny warunek były negocjowane indywidualnie, nie wyłącza stosowania niniejszego artykułu do pozostałej części umowy, jeżeli ogólna ocena umowy wskazuje na to, że została ona sporządzona w formie uprzednio sformułowanej umowy standardowej.
Natomiast w art. 4 wskazano:
Nie naruszając przepisów art. 7, nieuczciwy charakter warunków umowy jest określany z uwzględnieniem rodzaju towarów lub usług, których umowa dotyczy i z odniesieniem, w momencie zawarcia umowy, do wszelkich okoliczności związanych z zawarciem umowy oraz do innych warunków tej umowy lub innej umowy, od której ta jest zależna.
2.Ocena nieuczciwego charakteru warunków nie dotyczy ani określenia głównego przedmiotu umowy, ani relacji ceny i wynagrodzenia do dostarczonych w zamian towarów lub usług, o ile warunki te zostały wyrażone prostym i zrozumiałym językiem.
Zainteresował Cię ten temat?
Wyślij do nas swoje dane, a my skontaktujemy się z Tobą najszybciej jak będzie to możliwe.
Poznając Twoje potrzeby możemy udzielić Tobie profesjonalnej pomocy.