W dzisiejszym poście chciałabym poruszyć tematykę odszkodowań w polskim prawie cywilnym.
Zakres odszkodowania jak i zadośćuczynienia jest dosyć obszerny. Warto omówić choćby podstawy z tego tematu.
Odszkodowanie i zadośćuczynienie są pojęciami bardzo zbliżonymi do siebie. Używa się je zamiennie. Dla prawników te dwa pojęcia są zdecydowanie różne, jednak dla osób używających na co dzień języka potocznego, pojęcia te są niemalże takie same.
Sposobem naprawiania szkód majątkowych jest odszkodowanie, natomiast sposobem naprawiania szkód niemajątkowych ( inaczej mówiąc: krzywd ) jest zadośćuczynienie.
Odszkodowanie przysługuje w wypadku szkody w mieniu jak i na osobie, o tyle zadośćuczynienie należne jest jedynie w przypadku wyrządzenia szkody na osobie. Odszkodowanie można oszacować i obliczyć. Przykładowo w sytuacji, gdy sprawca zniszczy nam daną rzecz to możemy określić jej wartość i domagać się od tej osoby naprawienia wyrządzonej szkody.
Z kolei zadośćuczynienie ma zrekompensować w pełni szkodę niemajątkową ( krzywdę), która powinna być rozumiana przede wszystkim jako wszelkiego rodzaju cierpienia fizyczne jak i cierpienia psychiczne, które polegają na negatywnych uczuciach, np. w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub w związku z rozstrojem zdrowia. Chodzi tutaj przede wszystkim o uszkodzenia mające charakter trwały lub nieodwracalny, np. oszpecenie.
Bardzo często zdarzenie powoduje szkodę majątkową, za którą należy się poszkodowanemu odszkodowanie, np. koszt leczenia złamanej nogi, jak również odnosi się do krzywd ( ból i cierpienie z powodu złamanej nogi), za które osoba ma prawo domagać się zadośćuczynienia. W przytoczonym stanie faktycznym taka osoba może się domagać odszkodowania jak i zadośćuczynienia.
W prawie cywilnym pojęcie odszkodowania rozumiane jest nie tylko jako naprawienie szkody w skutek czynu niedozwolonego, tzw. deliktu ( z łac. delictum – czyn niedozwolony, błąd) lecz związane jest również z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy ( tzw. odpowiedzialność kontraktowa) . Odpowiedzialność kontraktowa ( z lac. ex contractu ) została ujęta w art. 471 Kodeksu Cywilnego.