Złożenie wniosku o stwierdzenie upadłości konsumenckiej jest pierwszą czynnością w postępowaniu upadłościowym. Aby wniosek został skutecznie złożony i w konsekwencji wywołał dalsze skutki procesowe, należy go złożyć do właściwego sądu. Właściwość sądu w zakresie rozpoznawania spraw o stwierdzenie upadłości reguluje art. 19 ustawy Prawo upadłościowe. Przepis ten jest normą o charakterze bezwzględnie obowiązującym, co oznacza, że strony nie mogą zawrzeć uzgodnienia co do ewentualnej właściwości w przypadku składania przez jedną ze stron wniosku u stwierdzenie upadłości; jest to właściwość sądu niejako „narzucona” przez przepisy.
Zgodnie z art. 19 ustawy Prawo upadłościowe:
1. Sprawy o ogłoszenie upadłości rozpoznaje sąd właściwy dla głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika.
1a. Głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce, w którym dłużnik regularnie zarządza swoją działalnością o charakterze ekonomicznym i które jako takie jest rozpoznawalne dla osób trzecich.
1b. W przypadku osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, domniemywa się, że głównym ośrodkiem jej podstawowej działalności jest miejsce siedziby.
1c. W przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub zawodową domniemywa się, że głównym ośrodkiem jej podstawowej działalności jest główne miejsce wykonywania działalności gospodarczej lub zawodowej; w przypadku każdej innej osoby fizycznej domniemywa się, że głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce zwykłego pobytu tej osoby.
2. (uchylony).
3. Jeżeli dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej głównego ośrodka podstawowej działalności, właściwy jest sąd miejsca zwykłego pobytu albo siedziby dłużnika, a jeżeli dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zwykłego pobytu albo siedziby, właściwy jest sąd, w którego obszarze znajduje się majątek dłużnika.
4. Jeżeli okaże się, że właściwy jest inny sąd, sprawę przekazuje się temu sądowi. Na postanowienie o przekazaniu sprawy nie przysługuje zażalenie. Postanowienie to wiąże sąd, któremu sprawa została przekazana. Czynności dokonane w sądzie niewłaściwym pozostają w mocy.
Jak wynika z przytoczonego przepisu, decydujące znaczenie w kwestii stwierdzenia właściwości miejscowej jest miejsce położenia głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika. Na pojęcie to składa się element subiektywny – regularne zarządzanie działalnością o charakterze ekonomicznym, jak również obiektywny – rozpoznawalność dla osób trzecich.
Kwestia właściwości miejscowej ma istotne znaczenie z perspektywy szybkości i ekonomii postępowania sądowego. Należy jej przestrzegać, w przeciwnym razie jest się narażonym zwiększone koszty postępowania sądowego, jak również jego przedłużenie.
Zainteresował Cię ten temat?
Wyślij do nas swoje dane, a my skontaktujemy się z Tobą najszybciej jak będzie to możliwe.
Poznając Twoje potrzeby możemy udzielić Tobie profesjonalnej pomocy.