Wykorzystanie nagrań z rozmów możliwe jest chociażby w postępowaniu dowodowym w sądzie, jednak treść dyskusji musi dotyczyć toczącego się sporu i mieć istotne znaczenie dla sprawy oraz uwzględniać fakt działania w interesie społecznym. Zakwalifikowanie nagrania w kategorii legalności wymaga zbadania, czy zostały spełnione przesłanki warunkujące dopuszczalność wykorzystania takiego nagrania przez osobę nagrywającą.
Dopuszczalność nagrywania rozmów
Przepisy Kodeksu karnego zabraniają nagrywania rozmów w celu uzyskania informacji bez wiedzy i zgody rozmówcy, do której podmiot nagrywający nie jest uprawniony. Natomiast, nagrywanie jest legalne, a osoba rejestrująca rozmowę uprawniona do jej treści, jeżeli równocześnie spełnia ona kryterium bycia uczestnikiem prowadzonej konwersacji. Przedmiotem służącym do nagrywania mogą być wszelkie urządzenia podsłuchowe, kamery, dyktafony oraz inne narzędzia umożliwiające rejestrację dźwięku lub obrazu. Legalność nagrywania rozmów przez osobę, która jest jej uczestnikiem swoje uzasadnienie znajduje w przekonaniu, iż informacje podawane przez rozmówcę podczas dyskusji kierowane są do osoby rejestrującej rozmowę, co czyni ją podmiotem, dla której przeznaczona jest treść nagrywanej wiadomości.
Nagrywanie rozmów bez zgody rozmówcy
Nagrywając rozmowę bez wyrażenia zgody przez rozmówcę, narażamy się na naruszenie dóbr osobistych regulowanych w art. 24 Kodeksu cywilnego. Ocena sytuacji zależy od charakteru dyskusji i okoliczności, jakie jej towarzyszą. Dokonywanie rejestracji dźwięku przez pracodawcę w rozmowie z pracownikiem dotyczącej kwestii zawodowych, nie rodzi skutków wystąpienia odpowiedzialności karnej. Natomiast w sytuacji, gdy dochodzi do publicznego wykorzystania takiej rozmowy, która nadto zawiera treści poufne związane z prywatnym życiem rozmówcy, to podmiot naraża się na odpowiedzialność cywilną z tytułu naruszenia dóbr osobistych.
RODO
Przepisy RODO regulują nagrywanie rozmów w odniesieniu do nagrań wykonanych na potrzeby działalności gospodarczej i nie mają zastosowania do czynności polegającej na nagrywaniu osób prywatnych. W praktyce oznacza to, iż podmiot dokonujący rejestracji dźwięku lub obrazu zobligowany jest do poinformowania rozmówcy w sposób jasny i zrozumiały, kto jest administratorem danych, a także musi uzyskać zgodę drugiej osoby na nagrywanie.