Odpowiedzialność solidarna dłużników to instytucja bardzo dobrze znana w prawie prywatnym. Występuje ona także w polskim systemie podatkowym. Aczkolwiek jest ona stosowana na zasadzie wyjątku. Dlatego też podatnik ponosi odpowiedzialność solidarnie jedynie w wypadkach przewidzianych w ustawie. Więcej na ten temat w poniższym artykule.
Czym jest solidarność dłużników?
Do solidarnej odpowiedzialności dłużników dochodzi, kiedy po stronie długu występuje wiele podmiotów, zobowiązanie jest niepodzielne, a wierzycielowi przysługuje jedna wierzytelność o spełnienie jednego świadczenia. Wtedy też wierzyciel ma możliwość żądania według swego wyboru całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich, lub od każdego z osobna. Natomiast spełnienie zobowiązania przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych, przy czym aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani (art. 366 k.c.).
Wyjątek od reguły
Wyjątkowość odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe podatnika wynika z faktu, że wiąże ona skutki istnienia zobowiązania podatkowego z podmiotem innym niż podatnik. Zatem osoby trzecie ponoszą odpowiedzialność za cudzy dług. Sprawy te wymagają szczególnej troski w zakresie prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy. Dlatego też ową instytucję powinno się stosować tylko w przewidzianych przepisami prawa sytuacjach.
Współwłasność nieruchomości
Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w sytuacji, gdy nieruchomość stanowi współwłasność, to obowiązek podatkowy ciąży na wszystkich współwłaścicielach solidarnie. Zobowiązanie podatkowe, w przypadku osób fizycznych, powstaje w wyniku decyzji ustalającej wydawanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. W przypadku odpowiedzialnych solidarnie, decyzja ustalająca zobowiązanie podatkowe musi być dostarczona każdemu z nich. Osoba, której decyzja nie została dostarczona, nie jest odpowiedzialna solidarnie, a co za tym idzie – nie jest zobowiązana do zapłaty podatku.